Wandelen is hipper dan ooit, ook bij jongere generaties. Kijk maar naar Jana. Amper 30 is ze en ze trekt twee keer per week naar het natuurreservaat Osbroek in Aalst voor een wandeling. En niet alleen omdat haar twee kindjes daar zo graag in de speeltuin ravotten. “Vroeger, toen Saar en Gust er nog niet waren, gingen we zelfs vaak 20 kilometer stappen.” Slik. Onze eigen speelvogel-reporter Tim trekt de bottines aan en stapt een dagje mee door het leven van Jana en haar gezin.
Nog een patatje voor Gust
Gust en Saar zijn respectievelijk 1 en 3. “Ze verschillen net 2 jaar in leeftijd. Zo kunnen ze elkaar goed bezighouden,” vertelt Jana. Opvallend: tijdens de wandeling zijn er geen snoepjes of andere zoethoudertjes te bekennen. Wel stukjes appel. “Ze houden best wel van fruit. Het zijn goede eters.” Zeg dat wel: Gust is het levende bewijs dat de liefde van de man door de maag gaat. “Hij kan tot 400 gram patatjes eten, echt waar!”, lacht Jana.
‘De dokters vonden niet meteen iets, en ik zat met een groot vraagteken’
Een nieuw muziekgenre: toegankelijk alternatief
Jana kent het Osbroek als geen ander. Logisch: “Mijn man en ik kwamen hier vaak trainen en matchen spelen met onze krachtbalploeg. Nu de kinderen er zijn, lukt dat niet meer.” En er is wel meer waarvoor de pauzeknop is ingeduwd. Een zangcarrière bijvoorbeeld. “Haha, nee hoor. Ik zong gewoon in een bandje, ik noem het zelf toegankelijk alternatief qua stijl, en laten we zeggen dat we zijn gestopt op een hoogtepunt. Mijn leven draait nu vooral rond mama zijn.” Met de hulp van papa Sander weliswaar. “Ik heb het wel getroffen met zo’n goede papa, hij staat mee op ’s nachts, is echt bezig met de kindjes en steekt er veel tijd in.”
En weg was het gevoel in mijn hand
Net wanneer Tim de woorden modelgezinnetje, rozengeur en maneschijn wil opwerpen, borrelt er alsnog een heel ander verhaal op. “Ik was op mijn werk aan het typen en plots viel mijn hand uit. Letterlijk. Geen gevoel meer. Na 10 seconden was het weer over. Maar het bleef terugkomen en duurde telkens langer. Ik ben dus naar het ziekenhuis gegaan. Daar hoorde ik allerlei hypotheses. Kwam het ‘omdat mijn nek vastzat?’ Was het misschien ‘iets in de hersenen?’ Ik merkte enige ongerustheid bij de dokters. Van de ene dag op de andere moest ik in het ziekenhuis blijven. Voor de kinderen was dat natuurlijk raar. ‘Waar is mama nu?’ Zeker omdat ik nog borstvoeding gaf.”
Toch niet multiple sclerose?
Na 5 dagen van tests en onderzoeken mocht Jana het ziekenhuis verlaten. De diagnose? Geen. “Ze vonden de oorzaak niet. Het enige wat ze zeiden is dat ze zochten in de richting van MS. Dat was voor mij het moeilijkste: niet weten wat er scheelt. Ik heb daar een maand moeten mee rondlopen voor ik antwoord kreeg. Je zoekt dan zelf naar oplossingen bij dokter Google, maar ja, daar schiet je ook niet mee op natuurlijk.”
Twee weken revalidatie
“Gelukkig kon ik meteen met revalideren beginnen. Het gevoel en de kracht in mijn hand kwamen terug en na een week of twee was dat weer in orde. Al bij al dus een beperkte impact, maar toch was het heel confronterend, want ik heb er mensen ontmoet die een herseninfarct hadden meegemaakt, en opnieuw leerden praten of stappen.” En hoe is de toestand vandaag? “Ik heb er soms nog last van, vooral als ik ziek ben. Begin dit jaar had ik griep en opnieuw liet mijn hand het afweten. Piano spelen lukte op dat moment niet meer.”
Twee weken revalidatie
“Gelukkig kon ik meteen met revalideren beginnen. Het gevoel en de kracht in mijn hand kwamen terug en na een week of twee was dat weer in orde. Al bij al dus een beperkte impact, maar toch was het heel confronterend, want ik heb er mensen ontmoet die een herseninfarct hadden meegemaakt, en opnieuw leerden praten of stappen.” En hoe is de toestand vandaag? “Ik heb er soms nog last van, vooral als ik ziek ben. Begin dit jaar had ik griep en opnieuw liet mijn hand het afweten. Piano spelen lukte op dat moment niet meer.”
Iedereen gerust, iedereen gezond
Tim wordt er zowaar even stil van. Gekomen om een mooi stukje natuur te ontdekken, krijgt hij er een warm levensverhaal bij. Hij wil wel nog weten of Jana een beroep heeft moeten doen op een hospitalisatieverzekering. “Ja, ook voor Saar trouwens. Zij was vlak voor mijn hospitalisatie even opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig niks ergs, ze is ook weer helemaal gezond, maar ik ben toch blij dat ze goed verzekerd is. Het laatste waarmee je op dat moment bezig wil zijn, is de administratieve rompslomp”, besluit Jana.
Hospitalisatieverzekering
Zelfs al ben je net als Jana in de fleur van je leven, toch is een ziekenhuisopname nooit uitgesloten. En de kosten daarvoor lopen snel op. Met Hospitaal-Plus heb je een hospitalisatieverzekering die je een uitgebreide dekking en een lage premie biedt. Je kiest zelf het product dat bij je past.
Wil je Tim en Jana volgen op hun wandeling en hun bezoek aan de speeltuin? Bekijk de video hier.
